หลายคนมาปรึกษาผมด้วยเรื่องง่ายๆที่ว่า "ทำไมเวลาฉันพูดจึงไม่มีใครอยากฟัง? สิ่งที่ฉันพูดมันไม่น่าฟังอย่างนั้นหรือ?"

 

เปล่าเลยไม่ใช่ว่าคุณพูดไม่น่าฟัง เพียงแต่คนที่ฟังเขายังพร้อมที่จะเข้าใจในสิ่งที่คุณพูดต่างหากล่ะ

 

หลายคนพยายามแก้ปัญหาการพูดของตนเองด้วยการค้นหาเทคนิคต่างๆ มาเสริมการพูดของตัวเองให้น่าดึงดูดยิ่งขึ้น พยายามหามุขตลกหรืออะไรอื่นๆ อีกมากมายที่เขาคิดว่าน่าจะเป็นจุดดึงดูดใจคนฟัง แต่ยิ่งเติมลงไปมากเท่าไหร่ อะไรๆ ดูเหมือนว่าจะไม่ดีขึ้นเอาเสียเลย

 

สำหรับ NLP แล้ว สิ่งที่เราอยากจะบอกก็คือ

 

"การสื่อสารนั้นมันไม่ใช่เรื่องของวิธีการหรือความต้องการของผู้ส่งสาร หากแต่มันเป็นเรื่องของผู้รับสารต่างหากว่าเขาจะเข้าใจตอนสารนั้นอย่างไร"

 

สรุปง่ายๆ คือคนฟังสำคัญกว่าคนพูด

 

หลายต่อหลายคนกำลังติดอยู่ภายในวงล้อมของตัวเอง (Frame of Self) เมื่อพวกเขาพูด

 

พวกเขาสื่อสารสิ่งต่างๆ ออกไป แต่พวกเขาก็รับรู้เพียงแค่ว่าฉันต้องการ(สื่อสาร)อะไร โดยละเลยสิ่งที่สำคัญที่สุดไปนั่นก็คือ

 

"ผู้รับสารต้องการอะไรและกำลังรับรู้อะไร"

 

เมื่อผู้รับถูกละเลย การส่งสารจากผู้ส่งจึงไร้ประสิทธิภาพอย่างไม่ต้องสงสัย เหมือนสถานีวิทยุที่ส่งสัญญาณออกมาโดยที่ไม่มีใครคิดจะเปิดฟังนั่นแหละ

 

และเมื่อใดก็ตามที่เราออกจากวงล้อมของ "ตัวฉันเอง" ได้

 

เราตระหนักมากขึ้นว่าผู้ฟังต้องการฟังสิ่งใด

 

เมื่อนั้นการสื่อสารก็จะกลับมาเต็มเปี่ยมไปด้วยประสิทธิภาพอีกครั้ง