ความสุข

   


วันนี้ไปว่ายน้ำมา ระหว่างว่ายน้ำก็พลันคิดได้ว่านี่แหละคือ "ความสุข"

ครั้งหนึ่งเมื่อตอนเด็ก ๆ พ่อจะฉันพาไปเรียนว่ายน้ำเกือบทุกวัน จำได้ว่าหัวนี่แดงเป็นเด็กฝรั่ง ผิวก็มีรอยชุดว่ายน้ำไม่เคยจางออกไป ถึงจะเหนื่อยแต่ได้ดำผุดดำว่ายแค่นี้ก็มีความสุขใจตามประสาเด็ก ๆ แล้ว

กาลเวลาผ่านไป สระว่ายน้ำเริ่มหายากมากขึ้น ก็เลยลืมไปว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขกับการว่ายน้ำแค่ไหน แต่มาวันนี้พอได้กลับไปอยู่ในสระอีกครั้ง ทุกครั้งที่วาดแขน ตีขา ถีบเท้า หัวสมองไม่ต้องคิดอะไรนอกจากหายใจและพาตัวไปให้ไปถึงอีกฝั่ง พอถึงเส้นชัย หัวมันก็โล่งนะ พอเอาหัวพาดไว้ที่ขอบสระ หลับตา ฟังเสียงน้ำ ฟังเสียงนกร้อง สัมผัสแดดอุ่น ๆ มันคือความสงบใจ มันคือความสุขใจ มันคือความสบายใจ ทุกครั้งที่ได้แช่น้ำ ว่ายน้ำ สิ่งนี้จะเกิดขึ้น

ระหว่างว่ายน้ำ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าความจริงแล้วความสุขเป็นเรื่องที่ง่ายและใกล้ตัว แต่เราเองรึเปล่าที่ไปเอามาตรฐานของสังคมซึ่งใครก็ไม่รู้เป็นคนกำหนด มาเป็นตัวกำหนดว่าความสุขของฉันคืออะไร?

หลาย ๆ คนไปคิดว่า...
"ต้องมีเงินมาก ๆ ถึงจะมีความสุข"
"ต้องประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานถึงจะมีความสุข"
"ต้องมีตำแหน่งใหญ่โต มีคนมานับหน้าถือตาถึงจะมีความสุข"
"ต้องมีคนมาคอยรักฉันๆ ถึงจะมีความสุข"
"ต้องกินกาแฟแบรนนอกแก้วละหลายร้อยถึงจะมีความสุข"
"ต้องได้ไปเที่ยวต่างประเทศบ่อย ๆ ถ่ายรูปมาอวดคนอื่นถึงจะมีความสุข"
"ต้องถือกระเป๋าแพง ๆ แบรนด์เนมโดน ๆ โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดถึงจะมีความสุข"

อยากจะบอกว่าแทบจะทุกครั้งที่เจอลูกค้าระดับ high-end แบบที่เรียกว่าถ้าบอกนามสกุลแล้วคนอีกค่อนประเทศนี้ถึงกับร้องอ๋อกันเลยนั้น พวกเขาเหล่านั้นล้วนแล้วแต่บอกว่า ชื่อเสียง เงินทอง ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงหรอก

แล้วอะไรคือความสุขกันแน่หนอ? ...

บอกกันตรงๆ นะ ... เราเองก็บอกคุณไม่ได้หรอกว่าความสุขมันคืออะไร เราคงบอกได้แต่ว่าความสุขของแต่ละคนน่ะ มันย่อมแตกต่างกันออกไป

ขอเพียงแค่ ...

"อย่าให้ค่านิยมของสังคมมาเป็นตัวกำหนดว่าคุณไม่มีความสุข"

เพราะอันที่จริงหลาย ๆ คนล้วนแล้วแต่มีความสุขกับชีวิตของตัวเองอยู่แล้ว แต่พอได้ยินคนอื่นพูด เห็นในโทรทัศน์ อ่านหนังสือปลุกใจมาก ๆ หรือไปเข้าคอร์ส NLP แนวค้นหาตัวเองอะไรทำนองอย่างนั้นมา

กลับพาลไปคิดว่าตัวเองไม่มีความสุขเสียนี่

จะบอกว่าเป็นเรื่องน่าขำก็คงขำไม่ค่อยออก

เช่นเดียวกัน หลายคนบอกว่าตัวฉันเองฉันไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ถามจริง ๆ เถอะคุณเป็นใคร คุณชอบอะไร คุณจะไม่รู้จักตัวเองจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? ...

ไม่หรอก

เราจะบอกว่าความจริงแล้วคุณย่อมรู้ดีที่สุดว่าคุณเป็นใคร คุณชอบอะไร แบบไหน เพียงแต่คุณแค่โดนค่านิยมสังคมซึ่งใครเป็นคนกำหนดก็ไม่รู้ทำให้คุณ "หลอกตัวเอง" ว่าฉันไม่รู้ ไม่ยอมรับในสิ่งที่คุณกำลังเป็นจริงๆ แล้วก็ดึงจนกระทั่งคุณ "หลงทางไป" .
เพราะฉะนั้นสิ่งสำคัญที่สุดที่คุณต้องทำ หากคุณต้องการความสุข นั่นก็คือ

"ยอมรับตัวเอง ในสิ่งที่ตัวเองเป็น"

เพราะการยอมรับตัวเองคือ ประตู สู่ความสุขที่แท้จริง ...

ขอให้ทุกคนมีความสุข

:)