วันนี้ได้สนทนากับลูกค้าคนนึง เขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อปีก่อนชีวิตต้องผ่านมรสุมชีวิตขนาดใหญ่ คู่ชีวิตที่หวังว่าจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่ามาขอแยกทาง หนึ่งปีที่ผ่านมานี้ทั้งยื้อ ทั้งดื้อดึงดัน ไม่ยอมเลิกที่จะเลิกลา พยายามที่จะรักษาชีวิตคู่ของตนให้ผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปให้ได้ ต้องฟันฝ่าทั้งน้ำตาและความเจ็บปวดมากมาย เสียทั้งใจ เสียทั้งงานไปอย่างสูญเปล่า 

 

ตลอดเวลาที่ผ่านมา แม้คนรอบข้างจะคอยบอกอยู่ตลอดว่า "เลิกเถอะ พอได้แล้ว เมื่อเขาไม่ต้องการเราแล้ว จะดึงดันไปก็มีแต่เจ็บเปล่า ๆ" 

 

แน่นอนว่าคำแนะนำเหล่านั้นถึงได้ยินแต่ก็ไม่อาจเข้ามาในห้วงความคิดของเขาได้เลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าสุดท้ายครอบครัวที่อบอุ่นจะต้องกลับคืนมาอย่างแน่นอน 

 

แต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงแค่ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง 

 

ในที่สุดเมื่อหมดสิ้นกำลังที่จะยื้อยุดกันต่อไปได้ ท้ายที่สุดก็ต้องยอมแพ้ แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เมื่อเขาตัดสินใจหย่า ความเจ็บปวดแสนสาหัสกลับพลันมลายหายไปจนหมดสิ้น มันเหมือนกับการตื่นจากฝันร้ายแล้วกลับสู่โลกความเป็นจริงที่สวยงาม 

 

ในที่สุดเขาก็สามารถกลับมามีความสุขและโฟกัสกับหน้าที่การงานรวมถึงความรับผิดชอบต่างๆ ของตนเองได้อีกครั้ง

 

สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับคุณก็คือ บางครั้งการที่คุณพยายามดึงดันเอาชนะในเกมที่ลึกๆ คุณก็รู้ดีว่าไม่มีวันที่จะชนะได้ มันมีแต่จะทำให้ความเจ็บปวดมันเพิ่มทวีคูณมากขึ้นทุกที

 

 

เพราะการยอมแพ้ คือ การชนะทิฐิของตัวเอง และนั่นต่างหากที่จะนำคุณไปสู่บทชีวิตตอนใหม่ ถึงแม้จะไม่มีใครบอกได้ว่าบทต่อไปจะดีหรือร้าย แต่ขอให้รู้ไว้เถิดว่า คุณได้แข็งแกร่งขึ้นอีกระดับหนึ่งแล้วอย่างแน่นอน