ลูกตุ้มสะกดจิต

   


เวลาผมสอนในคลาสเรียน Hypnosis (เทคนิคสะกดจิต) ก็มักจะมีคนถามกันอยู่บ่อยๆ ว่าการเอาลูกตุ้มหรือนาฬิกามาแกว่งๆ ให้คนมองเพื่อทำการสะกดจิตนั้นมันมีจริงหรือไม่? 
 
สำหรับคำตอบของผมก็คือว่า "มีจริงครับ" แต่อย่างไรก็ตาม เทคนิกการสะกดจิตแบบนี้โบราณมาก นักสะกดจิตทั่วโลกเขาเลิกใช้กันไปนานแล้ว
 
ก่อนอื่นเราควรมาทำความรู้จักกันก่อนว่าลูกตุ้มหรือนาฬิกาสายที่นักสะกดจิตเอามาแกว่งนั้นเรียกกันรวมๆ ว่าแพนดูลั่ม ซึ่งแพนดูลั่มที่ว่านี้หมายถึงสายลูกตุ้มเล็กๆ ที่ทำด้วยอะไรก็ได้แต่ที่สำคัญคือมันต้องแกว่งได้ คนสมัยก่อนมักพกนาฬิกาแบบสาย ดังนั้นจึงมักเอานาฬิกาแบบนั้นมาใช้เป็นแพนดูลั่มซึ่งสะดวกกว่าการที่จะต้องพกแพนดูลั่มโดยเฉพาะอีกอัน
 
การที่นักสะกดจิตสมัยก่อนเอาแพนดูลั่มมาแกว่งให้คนมองในระหว่างการสะกดจิตนั้นมีจุดประสงค์สามประการด้วยกัน 
 
ประการแรกคือต้องการให้ผู้รับการสะกดจิตมีสมาธิจิตใจไม่วอกแวก จดจ่อมาที่สุดเดียวซึ่งก็คือเจ้าแพนดูลั่มที่กำลังแกว่งอยู่นี่แหละ
 
ประการที่สองคือกดดันระบบประสาทสายตาให้เกิดความล้า เมื่อนักสะกดจิตเห็นว่าผู้ถูกสะกดจิตเกิดความล้าปนเวียนหัวได้ที่แล้ว เขาก็สั่งให้ผู้ถูกสะกดจิตหลับตาลงและนอนหลับ ซึ่งผู้รับการสะกดจิตก็จะหลับได้ง่ายและได้เร็วยิ่งขึ้นเพราะมีความล้าจากการมองแพนดูลั่มมาเป็นทุน ช่วยสร้างแรงโมเมนตั้มของการคล้อยตามคำสั่งได้เป็นอย่างดีอีกด้วย
 
และประการที่สามที่สามก็คือ การแกว่งแพนดูลั่มเป็นเครื่องมือในการวัดความคล้อยตาม เพราะถ้าสายตาของผู้รับการสะกดจิตเคลื่อนที่ไปตามการแกว่งของแพนดูลั่มแล้วล่ะก็นั่นเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าการยอมรับคล้อยตามคำสั่งได้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเขายอมรับต่อคำสั่งที่หนึ่งของการสะกดจิต เขาก็ย่อมที่จะพร้อมต่อคำสั่งที่สองอย่างไม่ยากเย็น
 
ส่วนที่บอกว่าเขาเลิกใช้ไปแล้วนั้นก็เพราะว่านักสะกดจิตสมัยใหม่ค้นพบว่ายังมีวิธีการอื่นๆ ที่ได้ผลดีเช่นเดียวกันและไม่ดูเป็นพิธีกรรมที่ลึกลับหรือยุ่งยากเหมือนอย่างการแกว่งแพนดูลั่มในสมัยก่อน ก็เลยหันไปใช้วิธีอื่นที่ว่านี้กันหมด วิธีการแบบนี้ก็เลยเลิกใช้กันไปในที่สุด
 
แต่ถ้าใครจะใช้วิธีนี้ก็ไม่ผิดหรอกครับ จะถือว่าเป็นเทรดดิชั่นของการสะกดจิตแบบคลาสสิกก็ว่าได้